|
Vidu, la ĉasisto, dum li pelas tra l' kamparo leporon, aŭ avide sekvas spuron de la kapreola pied', vadas en la neĝ' kaj akvo gaje kurante, sed se oni dirus al li: "Jen ĝi, prenu!" — li forturnus sin de la pred'. Tia estas mia amo, persekutas ĝi la fuĝantan, sed facile akireblan ĝuon evitas ĝi sub ted'. |